Społeczny Komitet ds. AIDS został powołany i formalnie zarejestrowany w lutym 1993 roku z inicjatywy osób od szeregu lat związanych z problematyką zapobiegania zakażeniom HIV, opieką nad osobami Żyjącymi z HIV i Chorymi na AIDS.
Wsparcia udzielił Komitet Helsiński oraz Biuro Interwencji Kancelarii Senatu.

Naszą misją od początku działalności Stowarzyszenia jest rozwijanie informacji, edukacji, poradnictwa i opieki w związku z epidemią HIV/AIDS, a w związku z tym – ograniczanie indywidualnych i społecznych skutków epidemii.

Podstawowym zaś celem – kształtowanie racjonalnych zachowań indywidualnych i społecznych wobec epidemii HIV/AIDS oraz wobec Osób Żyjących z HIV/AIDS.
Podstawą naszej działalności jest edukacja skierowana do określonych grup społecznych i zawodowych, samorządów lokalnych oraz kręgów opiniotwórczych a także rozpowszechnianie informacji dotyczących zagrożenia zakażeniem HIV i sposobu jego uniknięcia oraz psychospołecznego wymiaru epidemii ze szczególnym uwzględnieniem promocji praw człowieka w sferze związanej ze społecznym, prawnym i kulturowym aspektem HIV/AIDS.

Zespół Komitetu opracował wiele projektów szkoleniowych dotyczących medycznych i psychospołecznych aspektów epidemii HIV/AIDS dla różnych grup zawodowych – między innymi dla lekarzy, pielęgniarek, nauczycieli, psychologów, pedagogów, pracowników oświaty zdrowotnej a także wolontariuszy opiekujących się osobami zakażonymi HIV lub chorymi na AIDS a także opiekującymi się bliskimi tych osób (partnerami, członkami rodzin). Wśród tych projektów są także szkolenia certyfikacyjne, uprawniające do prowadzenia edukacji lub poradnictwa w zakresie HIV/AIDS.
Proponujemy Interaktywne podejście do edukacji. Bardzo istotne jest przekazanie kompetentnej, aktualnej wiedzy, ale ważne jest także zrozumienie, zmiana postaw i zachowań. Istotne jest uczenie się  poprzez intelekt (zdobywanie i przyswojenie określonej wiedzy), ale zmiany postaw i zachowań dokonują się poprzez emocje, możliwość osobistego doświadczenia a także możliwość wpływania na proces uczenia się, osobiste zaangażowanie w ten proces.
Proponowane przez nas programy edukacyjne zawierają wiedzę teoretyczną (fakty medyczne i psychospołeczne, etyczne, prawne, epidemiologiczne) oraz umiejętności praktyczne, możliwość konfrontacji z własnymi postawami i emocjami – niezbędne do przekazywania wiedzy na temat różnych aspektów HIV/AIDS, a także motywację i wsparcie – aby umiejętności i wiedzę właściwie zastosować w praktyce. Bardzo ważne jest też poznanie potrzeb osób żyjących z HIV/AIDS poprzez osobistą relację życia z HIV/AIDS.

• Edukacja młodzieży
  powód: ta grupa ma największy wpływ na zahamowanie rozprzestrzeniania się epidemii oraz na zmianę postaw i zachowań, to od niej zależy przyszłość, jest najbardziej dotkniętą epidemią grupą wiekową na świecie
• Służby oświatowe
  powód: działają w środowisku szkolnym, mają duży wpływ na umieszczenie w programach szkolnych problematyki dotyczącej HIV/AIDS; program:3 książki: Zapobieganie HIV/AIDS i chorobom przenoszonym drogą płciową. Edukacja młodzieży szkolnej. Propozycje tematyczne dla twórców programów edukacyjnych, podręcznik dla nauczycieli i ćwiczenia dla uczniów (adaptacja publikacji napisanej przez ekspertów WHO I UNESCO)
• Służby medyczne: lekarze, pielęgniarki i pielęgniarze, pracownicy laboratoriów
  powód: narażenie na ekspozycję zawodową na HIV, działania profilaktyczne, właściwa opieka i wsparcie
• Poradnictwo
  powód: klucz do właściwej opieki i skutecznych działań profilaktycznych oraz wsparcia; praca w Punktach Diagnostyczno Konsultacyjnych wykonujących badania w kierunku zakażenia HIV w Warszawie, opracowanie i realizacja projektów szkoleniowych dla doradców

Prewencja HIV/AIDS i STI w środowisku osób świadczących usługi seksualne (wspólnie z warszawskim programem TADA) – osoby małoletnie oraz dorośli (profilaktyka, wsparcie, opieka).