LGBTerapia.pl to zespół psychologów, psychoterapeutów, seksuologów i lekarzy psychiatrów wrażliwych na potrzeby osób nieheteroseksualnych.

Ofertę kierujemy do osób poszukujących pomocy w zakresie zdrowia psychicznego ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb osób LGBT. Nasi specjaliści oferują pomoc w postaci:

Konsultacji psychologicznych i poradnictwa psychologicznego
Psychoterapii krótko i długoterminowej w nurtach
psychodynamicznym
poznawczo – behawioralnym
Poradnictwo i terapia seksuologiczna
Opieka psychiatryczna

Istnieje wiele powodów, które sprawiają, że osoby LGBT oraz ich bliscy częściej niż inni mogą potrzebować specjalistycznej pomocy psychologicznej.

Osoby o biseksualnej lub homoseksualnej orientacji psychoseksualnej nie są w żaden sposób różne od osób heteroseksualnych jeśli chodzi o doznawane trudności psychologiczne. Tak samo jak wszyscy, zapadają na depresję, cierpią z powodu lęku, uzależniają się lub mogą doświadczać psychoz, a to wszystko jest niezależne od orientacji. Sama w sobie w żadnym wypadku nie może być obiektem zmiany i nie jest zjawiskiem patologicznym. Nie wyklucza to jednak pracy z osobami, która nie zgadzają się na swoją orientacje seksualną. Przeciwnie. Niezgoda na własną seksualność prowadzi najczęściej do ogromnego cierpienia psychicznego i bezwzględnie wskazane jest korzystanie z pomocy psychologa.

To co najczęściej jest przyczyną trudności psychologicznych tzw. osób LGB, czyli lesbijek, gejów i ludzi biseksualnych to patologizowanie orientacji seksualnej lub obawa przed napiętnowaniem czy wykluczeniem. Choć to się powoli zmienia, to ciągle w naszej kulturze bez trudu można znaleźć osoby, które homoseksualność traktują jako chorobę lub zboczenie. Orientacja psychoseksualna nie jest wyborem osoby homoseksualnej. Podobnie jak osoba heteroseksualna nie może wybrać czy będą podobały się jej (w sensie seksualnym oraz romantycznym) osoby tej samej płci. Osoby homoseksualne częściej niż inne spotykają się z szykanowaniem, poniżaniem. W związku z tym częściej niż inni czują się zmuszeni do ukrywania tej ważnej części swojej osobowości przed ważnymi dla nich osobami (np. rodziną, przyjaciółmi, kolegami i koleżankami w pracy itd.). Rodzi to wiele komplikacji życiowych. Tym samym osoba homoseksualna płaci za nie odpowiednio wysoką cenę. Ukrywanie tego faktu (często podszyte poczuciem winy, wstydu, niskiej wartości) rodzi daleko idące konsekwencje w otoczeniu osoby skrycie homoseksualnej. Od przedstawiania partnera lub partnerki życiowej jako kolegi / koleżanki, współlokatora / współlokatorki, przez unikanie rozmów ze znajomymi na luźne tematy związane z codziennymi czynnościami – np. opowiadane o wspólnej wizycie w kinie, wspólnych wakacjach, czy trudnych chwilach w relacji z partnerem (a przecież tak jak zwykle mogą robić osoby heteroseksualne, gdyż nie przeżywają większej obawy o negatywną ocenę, odrzucenie itp.), aż do sytuacji niezwykle ważnych w skali życia – niemożność zalegalizowania swojego związku, zyskania stosownej ochrony prawnej, konieczności blokowania potrzeby posiadania dzieci; konsekwencji wynikających z nieuznawania często wieloletniego związku jako równego innym związkom, np. przy okazji pobytu w szpitalu, zeznaniach w sądzie itd. To bardzo rozległy temat, ale trzeba mieć świadomość, że wszystkie te okoliczności istotnie obciążają psychicznie – choć często osoba homoseksualna nie zdaje sobie z tego sprawy.

Dlatego też psychoterapeuta jest szczególnie uwrażliwiony na kontekst problemów przeżywanych przez takie osoby.

Osoby homoseksualne lub biseksualne często potrzebują wsparcia w podjęciu decyzji w zakresie, który nie dotyczy osób heteroseksualnych z wyjątkiem osób bliskich (np. rodziców, rodzeństwa itp.), które bez względu na własną orientacje przeżywają podobne trudności.

1. Proces coming-out’u, czyli psychologiczna droga jaką przechodzi każda osoba homoseksualna od momentu uzmysłowienia sobie mniejszościowej orientacji do momentu pełnej jej akceptacji, co objawia się m.in. nie ukrywaniem jej przed otoczeniem.
   Dlaczego potrzebna jest tu pomoc? Gdyż często osoby obawiają się, że poniosą negatywne konsekwencje swojej decyzji. Z drugiej strony, często utrzymywanie sprawy w tajemnicy nie daje im spokoju i zdarza się, że uniemożliwia satysfakcjonujące życie.
   Obawy o konsekwencje są często tym większe, że sprawa dotyczy najczęściej ludzi młodych, często w dużym stopniu zależnych od rodziców. Mogą obawiać się najgorszych scenariuszy – od zignorowania i zaprzeczenia, przez zakaz rozmowy i ujawniania innym (często z obawy przed reakcją innych ludzi), wysyłanie na „leczenie” mające na celu zmianę orientacji, aż do obrażania, poniżania, a nawet wyrzucenia z domu.

2. Zdarza się, że osoby osoby biseksualne lub homoseksualne z różnych powodów wchodzą w związki heteroseksualne. Często wynika to ze splotu różnych czynników. Młody wiek w momencie zawarcia małżeństwa, nacisk rodziny na posiadanie żony/męża, błędne przekonanie, że orientacja seksualna zmieni się pod wpływem obcowania z kobietą. To tylko niektóre z powodów. Takie związki, w których jedno z małżonków jest homoseksualne zdarzają się często. Pacjenci, którzy zgłaszają się po pomoc często są na skraju załamania psychicznego nie mogąc dłużej utrzymywać tego faktu w tajemnicy. Borykają się jednak z ogromnym dramatem własnym, ale także strachem przed skrzywdzeniem żony/męża, a często także dzieci. Zdarza się, że jedno z małżonków odkrywa homoseksualną zdradę i choć każda zdrada jest trudna i oznacza kryzys, to świadomość zdrady z osobą tej samej płci nakłada znacznie większe poczucie krzywdy, poniżenia czy oszukania. W takich sytuacjach pomoc psychologiczna jest nieodzowna i bezcenna tak dla osoby homoseksualnej, jak i jej partnera/ki.

3. Bez względu na poziom tolerancji informacja dla rodzica o tym, że jego dziecko jest homoseksualne zazwyczaj jest szokiem. Rodzice często nie są od razu w stanie pogodzić się z takim faktem i podejmują różne działania, aby go zmienić i sprawić, że dziecko stanie się heteroseksualne.
   Rodzice realnie przeżywają wiele lęku, który wywoływany jest różnymi wyobrażeniami. Najczęstsze z nich to:

• Obawa o bezpieczeństwo fizyczne oraz psychiczny dobrostan dziecka;

• Obawa przed wchodzeniem w nieszczęśliwe relacje;

• Strach przed brakiem akceptacji innych członków rodziny, np. dziadków;

• Obawa przed utratą zdrowia związanego z zakażeniem HIV;

• Poczucie bycia oszukiwanym przez dziecko;

• Utrata wizji przyszłości siebie jako przyszłego dziadka/babci dzieci swojego dziecka;

• Mylenie orientacji psychoseksualnej z transseksualnością;

• Obawa przed ośmieszeniem i wizja ukrywania faktu przed innymi;

• Zaskoczenie własnymi reakcjami w stosunku do dziecka, np. poczucie obcości, nieznajomości, złości, litości itp.;

• Poczucie winy i przekonanie o popełonionych błędach wychowawczych lub przeoczeniach, które rzekomo miałyby spowodować homoseksualizm dziecka.